Bundan 5-10 yıl öncesine kadar haber bültenleri ve şov programları için progamın zamanını doldurmak için adeta bir çeşni gibi kullanılan ve fazla anlamı olmayan sokak röportajları 4-5 yıldır ülkemizin vazgeçilmez siyaset bültenlerine veya toplumun nabzının attığı birer platforma dönüştü.
Ve ortaya çıkan manzara bize millet olarak daha önce hiç görmediğimiz bize dair temel şeyleri gösterdi ve bazı acı gerçekleri yüzümüze vurdu. Açıkcası sokak röportajlarına kadar bizler ülkemizi daha eğitimli ve erdemli bir toplum sanıyorduk. Yanıldığımızı görmek ise çok incitici oldu. Çünkü kimse bu kadarını beklemiyordu.
Daha öncesinde toplumun ne halde olduğunu genelde tiyatrodan, filmlerden ve dizilerden ve mizah programlarından görüyorduk, ama onlar birer senaryo olduğu ve rol yapılarak anlatıldığı için bir eğlence aracı olarak görüyor ve toplumdaki cehaletin ve çürümüşlüğün boyutlarını kestiremiyor ve birer film olarak izleyip geçiyorduk.
90'lı yıllardada özellikle Kemal Sunal'ın filmlerini de zamanında komedi için yapılmış işler olara sanıyorduk ve o amaçla izliyorduk. Oysa yıllar sonra ciddi bir toplum eleştirisi içeren, çok değerli muhalif anlatılar olduğunu anladık. Ama sokak röportajlarındaki tamamen muhalif olacağını sandığımız bu vidyolar iktidarı da en radikalce kollayan bir şeye de dönüştü.
Her şey ansızın oldu ve birden yüzümüze vuruldu toplumsal gerçekler. Belki de en zo olanı buydu bizim için. Çünkü bu "kadar da olamaz"ın da ötesin de şeyler duyduk bu röportajlarda
En ilginç olanı ise, toplumda bir eğitim, ahlak ve kültür seviyesi olarak geniş ve anlaşılır bir yelpazenin olmadığını görmemizdi. Yani ya tamamen zır cahil ve yolsuz veya son derece eğitimli ve erdemli insan profilleri gördük. Ortasını pek göremiyoruz. Orta sınıf dedikleri şey yok olduğu gibi ortalama vatandaş profili de yok olmuş. Oysa 90'lar ve 80'lerde ve öncesinde geniş bir yelpazeye yayılan her türden ve daha makul ve eğitimli insan profilleri vardı ve çoğunluk bunlardan oluşuyordu. Şu an görünen ana vatandaş profillerine bakarsak o tür insanlar daha az gibi. Veya var olanlar da zamanla radikalleşmişler iki kutup yönünde. Veya bu orta makul profiller bu sokak röportajlarından kaçıyorlar.
Sokak röportajları dediğimiz; bu belli bir araştırma için planlanlanmış ve deneysel olmayan şeyle mevcut toplumun haleti ruhiyesini, kültürünü ve erdemi ölçmesini özümsememiz zaman alacak.
Hem çok sevdiğimiz hem de çok nefret ettiğimiz bir siyasi kültür mecrası ve aracı olan bu gazetecilik türü ile uzun süre yaşamaya devam edeceğiz ve muhtemelen dünyada başka bir ülkede olmadığı kadar ülke siyasetini yönlendirmeye devam edecek bu röportajlar.
İyi seyirler.
.
0 Yorumlar