İntihar dünyada devletler ve sivil toplum örgütleri ve halk tarafından yeterince konuşulmayan çözüm aranmayan en büyük 3 dünya insanlık sorunundan biri, diğerleri malum açlık/evsizlik ve taciz/tecavüzler konuşulmuyor.
Bunlar gündelik büyük insanlık dramları ama maalesef konuşulmuyorlar böyle bir düzende. Meselenin siyaset/politika gibi sivil toplum yanı da var çünkü; toplumlar duyarsız ve bu konuda örgütlenerek çalışmıyorlar ve gündeme de getirmiyorlar.
Dünyada açlık ve intihar yüzünden dünyada bilerce kişi ölüyor her gün. Ama dünyanın en gelişmiş ve erdemli toplumlarından biri olarak kabul edilen Japonya'da bile günde 70 kadar kişi intihar ediyor. Öyle ki Japonya'da 1 yılda salgından ölenlerin sayısı 1 ayda intihar edenlerden daha azdı.
"Japonya'da intihar vakaları pek çok nedene bağlanıyor. Bunlar arasında
uzun çalışma saatleri, okul baskısı, sosyal izolasyon ve damgalanma da
sayılıyor." Kaynak : bakınız
Ülkemizde de bu sayı günde 5 kişi kadar ve kayıt altına alınmayanlarla muhtemelen 10 a yakındır. Peki ne yapmalı? Hepimizin nerdeyse ara ara geldiği bu intihar eşiği konusunda çözüm nedir?
Çözümü zor elbette, bu eşiğe gelen birinin kendi kendine yapacakları anlamında çok az şey var kendi başına ama yine de yapabiliriz. Öncelikle profesyonel destek alması gerekiyor insanların.
Kendinize ve çevrenize olan klasik bakışınızı kökten değiştirin!
Ama profesyonel destekte çok maliyetli olacağı için kendi kendimize yapacaklarımız da var. Bunda en başta kendimize bakışımızı değiştirmek. Evet, çünkü insanı intihara götüren temel şey, diğer insanlara olan bakışı kadar kendine bakışındaki yargılamalardır veya memnuniyetsizliktir.
Bu yüzden öncelikle yargılamaktan veya düşünmekten vazgeçip kendimizi her şeyi gidişatın içinde yavaş yavaş düzeltmeye ve her şeyi herkese rağmen zamana bırakmak gerekiyor. Çünkü intihar denen şey, aslında yıllar boyunca insanlar ve kendimiz üzerinde zorladığımız ve olmayan, yani olduramadığımız şeylerin bir kaçış ve çözüm arama sonucudur.
O zaman bunu yapmaktan vazgeçersek, aslında sorunun büyük kısmı ortadan kendin kalkıyor. Ekonomik sebepler veya başka şeyler adı her ne olursa kendimizden değerli olmadığını ve güçlü olduğumuzu ve herşeyin zamana dayalı olduğunu fark etmemiz ve kendimize sürekli gerekiyor.
Bunun için ise, temel yapılacak şey her türlü kıyas ve mukayeseden kurtulmak yani geçmişle ve başkalarıyla kendimizi mukayese etmeden bugünkü halimiz neyse onunla ilgilenmek. Yani büyük meselelerimizi bırakıp küçük şeylerle ilgilenmek odamızla eşyalarımızla veya daha uzak hissetiğimiz işleri yaparak evden çalışarak.
Okul, aile, iş veya özel hayat konu ne olursa olsun, eğer kendimizi geçmişteki kendimizle mukayese edip veya kendimizi geçmişteki davranışlarımızla yaptıklarımızla ve yapmadıklarımızla kıyaslamayı kesersek, ortada aslında zihnimizi yoracak ve kişilerle ve kendimizle uğraşacak ve dolayısıyla hayatın anlamsız olduğunu düşündürtecek şeyler kalmaz.
Bizler tecrübeleriyle hayatı ileriye doğru yaşayan canlılarız diğer tüm canlılar gibi bazı zorlukları dayanma ve farklı yöntemlerle deneyerek aşabiliyoruz. Hayvanlar bitkilerde bunu yapıyor.
Bu yüzden her ne olursa olsun, kendimizle ilgili düşüncemizde hayatımızı sonlandırmayla ilgili bir muhasebesi olmamalı ve sadece geçmişe bakmamalıyız.
Gökyüzüne uzanan ağaçlar gibi sadece daha çok uzanıp daha güçlü dallar büyütüp yeşertmeliyiz. Bu kendimizle ilgili ve sahip olduğumuzla ilgili en küçük şeyler üzerinden bile olabilir.
Devamında göreceğiz ki bir ağaç gibi sadece kendimiz için değil başkaları içinde yaşam kaynağı olmaya devam edeceğizdir, yargıladığımız ve onlarla olmak istemediğimizi düşündüğümüz insanlar için bile fayda üreten ve örnek alınan insan olacağız.
Sadece durup sakinleşip büyük meselelerimizi bir kenara koyup küçük ve değerli olan şeyler yapma başlamalıyız.
İnternet sayesinde bu fazlasıyla mümkün evimizden çalışarka hiç bir insana muhatap olmadan bile yaşayabileceğimiz gelirleri bile elde edebildiğimiz bir dünya düzenine geçtik pandemi ile yeterki sakinleşip büyük meseleleri bir kenara koyup azla ilgilenmeyi düşünebilelim.
0 Yorumlar